Projekt II

PROJEKT II

1. Opis budynku

Analizowanym obiektem jest 11 kondygnacyjny budynek biurowy zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III. Ze względu na wysokość do najwyżej położonej krawędzi stropodachu nad poziomem terenu, która wynosi 35 m, budynek ten zalicza się do grupy budynków „wysokich” (W). Na podstawie powyższych kryteriów jest dla niego wymagana klasa odporności pożarowej „B”.

Wszystkie kondygnacje w budynku są powtarzalne, a powierzchnia wewnętrzna każdej z nich wynosi 891 m². Przyjęto, że każda kondygnacja będzie stanowić oddzielną strefę pożarową. Budynek ma dwie klatki schodowe oraz 3 szyby dźwigowe. Zarówno klatki schodowe jak i szyby dźwigowe są obudowane i oddzielone od poziomych dróg ewakuacyjnych przedsionkami przeciwpożarowymi, przy czym jeden z dźwigów, zgodnie z wymaganiami, jest przystosowany dla potrzeb ekip ratowniczych. W skład dróg ewakuacyjnych wchodzą korytarze i przedsionki przeciwpożarowe oraz klatki schodowe. Korytarz jest zlokalizowany wokół trzonu budynku i łączy obie klatki schodowe. W związku z tym, każde z pomieszczeń ma dwa dojścia ewakuacyjne. 

W budynku zastosowano instalację wentylacji pożarowej, system sygnalizacji pożarowej, dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty wewnętrzne oraz zawory hydrantowe. Przyjęte rozwiązanie instalacji wentylacji pożarowej przewiduje zabezpieczenie przed zadymieniem klatek schodowych i przedsionków przeciwpożarowych, szybu dźwigu dla ekip ratowniczych oraz poziomych dróg ewakuacyjnych. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego wynosi 90 m: 60 m powiększone o 50% ze względu na ochronę dróg ewakuacyjnych samoczynnymi urządzeniami oddymiającymi, uruchamianymi za pomocą systemu wykrywania dymu. Maksymalna długość dojścia ewakuacyjnego dla żadnego z pomieszczeń nie przekracza długości dopuszczalnej.

2. Wymagania dla instalacji wentylacji pożarowej wynikające ze scenariusza rozwoju zdarzeń w czasie pożaru

Scenariusz rozwoju zdarzeń w czasie pożaru w analizowanym budynku oparty został na założeniu, że każda kondygnacja stanowi oddzielną strefę pożarową, wydzieloną w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się dymu w czasie pożaru do stref sąsiednich. W zakresie wymagań dotyczących wentylacji pożarowej omawiany scenariusz przewiduje wykrycie pożaru w jego pierwszej fazie i przekazanie sygnału alarmowego do centrali pożarowej przez czujkę dymową lub z ręcznego ostrzegacza pożarowego. W dalszej kolejności następuje zdalne uruchomienie dźwiękowego systemu ostrzegawczego, zamknięcie przeciwpożarowych klap odcinających w przewodach wentylacji i klimatyzacji oraz uruchomienie systemu wentylacji pożarowej na kondygnacji objętej pożarem. Pozostałe elementy scenariusza rozwoju zdarzeń w czasie pożaru nie mają bezpośredniego powiązania z systemem wentylacji pożarowej. Zastosowany został system wentylacji pożarowej typu B przewidujący:

• nawiew powietrza do klatek schodowych KL1 i KL2 otworami nawiewnymi oznaczonymi na rysunku symbolem N-KL1 i N-KL2, w celu wytworzenia na klatkach wymaganego nadciśnienia względem korytarza ewakuacyjnego w zakresie 20-80 Pa, który w czasie trwającej ewakuacji, dzięki przepływowi powietrza poprzez otwarte drzwi do przedsionka przeciwpożarowego z minimalną prędkością 0,5 m/s, uniemożliwi przedostanie się dymu na klatkę schodową;

• nawiew powietrza do przedsionków przeciwpożarowych klatek schodowych P1 i P2 poprzez klapy odcinające wentylacji pożarowej oznaczone na rysunku odpowiednio symbolem N-P1 i N-P2, w celu zapewnienia w przedsionkach wymaganego nadciśnienia przy zamkniętych drzwiach pomiędzy przedsionkiem przeciwpożarowym a korytarzem ewakuacyjnym, który w czasie trwającej ewakuacji, dzięki przepływowi powietrza poprzez otwarte drzwi do korytarza ewakuacyjnego z minimalną prędkością 0,5 m/s, uniemożliwienia przedostania się dymu do przedsionka przeciwpożarowego;

• nawiew powietrza do szybu dźwigu dla ekip ratowniczych w celu wytworzenia niezbędnego nadciśnienia zapobiegającego jego zadymieniu;

• transfer powietrza z przedsionków P1 i P2 do korytarza ewakuacyjnego K klapami transferowymi oznaczonymi na rysunku symbolami T1 i T2, w celu dostarczania powietrza do korytarza ewakuacyjnego, przy zamkniętych drzwiach z przedsionka przeciwpożarowego na korytarz; transferowane powietrze zapewnia wyparcie dymu w kierunku punktów wyciągowych;

• wyciąg dymu i gorących gazów z korytarza ewakuacyjnego K kratkami wywiewnymi oznaczonymi na rysunku W1-K, W2-K, W3-K, W4-K.

Pełny dostęp do opisu projektu dostępny w pliku pdf (do pobrania po zalogowaniu)