Projekt IX

PROJEKT IX

1. Opis budynku

Analizowanym obiektem jest 9 kondygnacyjny budynek biurowy zaliczany do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, z wyjątkiem jednej kondygnacji (poziom 1), która zawiera audytoria przeznaczone dla 100 osób, przez co zakwalifikowana została do kategorii ZL I. Ze względu na wysokość do najwyżej położonej krawędzi stropodachu nad poziomem terenu, która wynosi 30 m, budynek ten zalicza się do grupy budynków „wysokich” (W). Na podstawie powyższych kryteriów jest dla niego wymagana klasa odporności pożarowej „B”.

Nie wszystkie kondygnacje w budynku są powtarzalne pod względem przeznaczenia, układu i wielkości pomieszczeń, powtarzalny jest tylko układ dróg ewakuacyjnych, co umożliwia zastosowanie powtarzalnego na każdej kondygnacji systemu wentylacji pożarowej. W projekcie przedstawiono rozwiązanie dla kondygnacji 1, na której znajdują się audytoria.  Powierzchnia wewnętrzna kondygnacji wynosi 1500 m². Przyjęto, że każda kondygnacja będzie stanowić oddzielną strefę pożarową. Budynek ma cztery klatki schodowe oraz 6 szybów dźwigowych. Zarówno klatki schodowe jak i szyby dźwigowe są obudowane i oddzielone od poziomych dróg ewakuacyjnych przedsionkami przeciwpożarowymi, przy czym jeden z dźwigów, zgodnie z wymaganiami, jest przystosowany dla potrzeb ekip ratowniczych. W skład dróg ewakuacyjnych wchodzą korytarze i przedsionki przeciwpożarowe oraz klatki schodowe. Budynek ma dwa niezależne trzony, wokół których zlokalizowane są  korytarze ewakuacyjne. W trzonie 1 znajdują się dwa korytarze – K1 i K2, natomiast w trzonie 2 – jeden korytarz K3 - zlokalizowany wokół trzonu. W związku z powyższym, pomieszczenia, z których wyjścia ewakuacyjne prowadzą do korytarzy trzonu 1 mają po jednym dojściu ewakuacyjnym, natomiast pomieszczenia, z których wyjścia ewakuacyjne prowadzą do korytarza trzonu 2 mają dwa dojścia ewakuacyjne.

W budynku zastosowano instalację wentylacji pożarowej, system sygnalizacji pożarowej, dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty wewnętrzne oraz zawory hydrantowe. Przyjęte rozwiązanie instalacji wentylacji pożarowej przewiduje zabezpieczenie przed zadymieniem klatek schodowych i przedsionków przeciwpożarowych, szybu dźwigu dla ekip ratowniczych oraz poziomych dróg ewakuacyjnych. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego dla pomieszczeń trzonu 1 wynosi 15 m: 10 m powiększone o 50% ze względu na ochronę dróg ewakuacyjnych samoczynnymi urządzeniami oddymiającymi, uruchamianymi za pomocą systemu wykrywania dymu. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego dla pomieszczeń trzonu 2 wynosi odpowiednio 60 m. Maksymalna długość dojścia ewakuacyjnego dla żadnego z pomieszczeń nie przekracza  długości dopuszczalnej.

2. Wymagania dla instalacji wentylacji pożarowej wynikające ze scenariusza rozwoju zdarzeń w czasie pożaru

Scenariusz rozwoju zdarzeń w czasie pożaru w analizowanym budynku oparty został na założeniu, że każda kondygnacja stanowi oddzielną strefę pożarową, wydzieloną w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się dymu w czasie pożaru do stref sąsiednich. W zakresie wymagań dotyczących wentylacji pożarowej omawiany scenariusz przewiduje wykrycie pożaru w jego pierwszej fazie i przekazanie sygnału alarmowego do centrali pożarowej przez czujkę dymową lub z ręcznego ostrzegacza pożarowego. W dalszej kolejności następuje zdalne uruchomienie dźwiękowego systemu ostrzegawczego, zamknięcie przeciwpożarowych klap odcinających w przewodach wentylacji i klimatyzacji oraz uruchomienie systemu wentylacji pożarowej na kondygnacji objętej pożarem. Pozostałe elementy scenariusza rozwoju zdarzeń w czasie pożaru nie mają bezpośredniego powiązania z systemem wentylacji pożarowej. Zastosowany został system wentylacji pożarowej typu B przewidujący:

§   nawiew powietrza do klatek schodowych KL1, KL2, KL3 i KL4 otworami nawiewnymi oznaczonymi na rysunku symbolem N-KL1, N-KL2, N-KL3 i N-KL4, w celu wytworzenia na klatkach wymaganego nadciśnienia względem korytarza ewakuacyjnego w zakresie 20-80 Pa, które w czasie trwającej ewakuacji, dzięki przepływowi powietrza poprzez otwarte drzwi do przedsionka przeciwpożarowego z minimalną prędkością 0,5 m/s, uniemożliwi przedostanie się dymu na klatkę schodową;

§   nawiew powietrza do przedsionków przeciwpożarowych klatek schodowych P1, P2, P3 i P4 poprzez  klapy odcinające wentylacji pożarowej oznaczone na rysunku odpowiednio symbolem N-P1, N-P2, N-P3 i N-P4, w celu zapewnienia w przedsionkach wymaganego nadciśnienia przy zamkniętych drzwiach pomiędzy przedsionkiem przeciwpożarowym a korytarzem ewakuacyjnym, a w czasie trwającej ewakuacji, dzięki przepływowi powietrza poprzez otwarte drzwi do korytarza ewakuacyjnego z minimalną prędkością 0,5 m/s, uniemożliwienia przedostania się dymu do przedsionka przeciwpożarowego;

§   nawiew powietrza do szybu dźwigu dla ekip ratowniczych w celu wytworzenia niezbędnego nadciśnienia zapobiegającego jego zadymieniu;

§   transfer powietrza z przedsionków P1, P2, P3 i P4 odpowiednio do korytarzy ewakuacyjnych K1, K2, K3 i K4 klapami transferowymi oznaczonymi na rysunku symbolami T1, T2, T3 i T4, w celu dostarczenia powietrza do korytarza ewakuacyjnego, przy zamkniętych drzwiach z przedsionka przeciwpożarowego na korytarz; transferowane powietrze zapewnia wyparcie dymu w kierunku punktów wyciągowych;

§   wyciąg dymu i gorących gazów z korytarzy ewakuacyjnych K1, K2 i K3 odpowiednio kratkami wywiewnymi oznaczonymi na rysunku W1-K1, W2-K1, W3-K1, W1-K2, W2-K2, W3-K2, W1-K3, W2-K3, W3-K3, W4-K3, W5-K3, W6-K3. Sekwencja pracy urządzeń jest zgodna z rozdziałem 4.8 części teoretycznej Poradnika.

Pełny dostęp do opisu projektu dostępny w pliku pdf (do pobrania po zalogowaniu)